Azja wschodnia jest obszarem wyjątkowo zróżnicowanym pod względem krajobrazu oraz środowiska.
Według danych z roku 1990 na tym terenie funkcjonowało 390 obszarów ochronnych, z których 75% przypadało na teren Chin. W Japonii znalazło się pozostałe 65 rezerwatów. Tak duża dysproporcja wynika z faktu iż Japończycy nie przywiązują zbyt dużej wagi do spraw środowiska naturalnego, a bardziej skupiają się na tworzeniu terenów na potrzeby coraz to większej liczby mieszkańców swoich zatłoczonych miast. Z takim działaniem wiąże się komercjalizacja większości parków narodowych w Japonii, i szkody wyrządzane środowisku na terenie tego kraju.
Do najbardziej znanych parków narodowych Japonii zalicza się Park Narodowy Fuji-Hakone-Izu, położony w pobliżu Tokio. Na terenie tego parku znajduje się wulkan Fidżi, urzekający pod wieloma względami, który jest świętą górą Japończyków. W Parku Narodowym Daisetsuzan położonym na wyspie Hokkaido również można doszukać się przepięknych obrazów. Za to Park Narodowy Shiretoko obok Hokkaido słynie z bogactwa ptaków morskich.
Największy obszar chroniony w Chinach to rezerwat Arjin Shah, który swoim zasięgiem obejmuje 40 tys km2 powierzchni. Jest rzadko odwiedzanym miejscem, z uwagi na umiejscowienie, z dala od głównych traktów.
Na jego terenie można zobaczyć wiele krasowych krajobrazów oraz w specyficzny sposób ukształtowane formy lawy.
W rejonie tym można spotkać tak rzadkie gatunki zwierząt jak: dzikie osły, jaki, dzikie owce, antylopy chiru czy śnieżne lamparty. Do najsłynniejszych jednak rezerwatów zaliczają się te we wschodniej części Chin, w których zamieszkuje jeden z najbardziej zagrożonych ssaków świata – panda wielka.